Często spotykam się ze zdjęciami 3, 4-miesięcznych dzieci obłożonych poduszkami i posadzonych. Widuję też mamy – stawiające maluchy, które jeszcze nawet nie siedzą. Moją półroczną córkę też ktoś próbował uczyć chodzić ale napotkał moje spojrzenie niczym z horroru… Po co pytam? Po co pospieszacie swoje dzieci?

A tak naprawdę jak porozmawiacie z fizjoterapeutą, który trochę się na tym zna, to powie Wam, że wcale nie pospieszacie, tylko działacie wręcz odwrotnie opóźniając rozwój i szkodząc kręgosłupowi dziecka.

Mięśnie i układ kostny dziecka w wieku 3, 4 miesięcy nie są jeszcze gotowe na to aby utrzymać dziecko stabilnie w pozycji siedzącej. Jeżeli Twój maluch nie siada sam, nie próbuje nawet usiąść – bo, pamiętaj że dziecko nie usiądzie z leżenia na plecach – owszem może się podciągnąć w łóżeczku, w wózku, ale to nie znaczy że nauczyło się siadać – to nie sadzaj go na siłę! Dziecko uczy się siadać z pozycji na czworaka – najpierw musi umieć podnosić się na wyprostowanych rękach, potem podnosi pupę, potem raczkuje (lub nie!) i dopiero z tej pozycji siada. Więc jeżeli ciotka, babcia, mama, teściowa sadzają dziecko ciągnąc je za ręce – „bo tak się uczy siadać” to po łapach i pilnuj żeby tego więcej nie robiły! Wszystko w swoim czasie – no chyba, że owe wspomniane panie chcą dziecku naderwać stawy to powodzenia. Zapytaj je o to przy najbliższej okazji ?

Tak samo z chodzeniem…. chodziki! O mamuuusiu! Niestety na warsztatach „Mama, Tata wymiata!”, które organizuję nadal spotykam się z mamami, które zakupiły to cudo techniki poprzedniego wieku i cieszą się ogromnie, bo maluch przemieszcza się po całym domu. Owszem przemieszcza się, ale zauważ że w takim chodziku on ani nie siedzi, ani nie chodzi tylko…wisi! Próbuje dotknąć palcami podłoża i tak się odpycha. To ma go nauczyć chodzenia? Co najwyżej może zniekształcić jego stawy, doprowadzić do nieprawidłowego chodzenia na palcach i zaburzyć jego spostrzeganie odległości przez kołnierz chodzika. Tego chcesz? Wątpię kochana mamo! Aaaa no tak – bo Ty w chodziku chodziłaś i żyjesz? I nóg nie masz krzywych? I Twoje rodzeństwo również? I mąż? Aaa i jego rodzeństwo też? I wszyscy jesteście okazami zdrowia? No to gratuluję serdecznie – albo się Wam udało, albo się Wam wydaje, że te bóle stawów to nadwyrężenie wynikające z wieku i siedzącego charakteru pracy.

Pamiętaj, że robiąc coś na siłę, pospieszając zaburzasz naturalny rozwój dziecka – po co ma się uczyć siadać samodzielnie, skoro Ty je posadzisz i będzie widziało wszystko z pozycji, którą lubi? Nie będzie się uczyło siadać, tylko położone będzie płakało na znak, że masz je posadzić. Pamiętaj – „dziecku trzeba dać wędkę, a nie rybę” – to ulubiony cytat mojego Taty, ale jego życiowa mądrość świetnie tu pasuje ?

I pamiętaj też o tzw. „oknach rozwojowych” – Twoje dziecko ma rok i nie chodzi? Daj mu czas – nic na siłę. Każdy maluch jest inny, każdy ma swoje tempo rozwoju, dzieci różnią się masą, budową – np. moja Wiki jest dość dużą dziewczynką, bardzo lubi jeść i ma słodki duży brzuszek – jej szczupłe koleżanki raczkują, siadają a ona jeszcze nie – ale nie zamierzam jej teraz nauczyć siadania w ciągu tygodnia, bo tak! Bo M. siedzi, bo K. siedzi, bo dziecko sąsiadki siedzi… bo na FB widziałam, posadzoną 3-miesięczną córkę koleżanki! Wiki też usiądzie. Kiedy? Jak będzie gotowa!

Kiedy słyszę stodwudziestyósmy raz pytanie: „a siedzi już”, „a chce chodzić”… albo stwierdzenie – „zobacz ona chce usiąść, posadź ją!”, „zobacz jak macha nóżkami – na pewno chce chodzić, postaw ją” o zgrozo! Błagam! Dziecko to nie małpa w cyrku – nie będzie robić sztuczek na zawołanie. Usiądzie kiedy zechce i stanie kiedy będzie gotowe – zapamiętaj to proszę….

Zdjęcie: źródło www.smyk.com